Ey halk!
Siz tanır mısınız
Bizim Mustafa’yı
28’inde adalet diye diye
27 kilo kalmış
Yaralı bedenini bilir misiniz?
Bizim Mustafa
Koçak Mustafa
Dal gibi incecikti hani
Gülüşü umuttu
Alnı deseniz güneşten bir parça
Madenlerde öldürülenlerin kardeşi
Çocukluklarında vurulanların abisi
Adalet uğruna dövüşenlerin yoldaşı
Ey halk senin acılarını acılarına
katan
Çocuğundu bizim Mustafa
Açtı bizim Koçak
Adalete açtı
297 gün açlıkla yandı bedeni
Ufacık kaldı da
Vazgeçmedi
Halkım dedi
Onurum dedi
Adalet dedi
Eridi
Yine de boyun eğmedi
Ey halk!
Duyun duyun çığlığı ve
Analardan, babalardan, bacılardan
Yükselen ağıtları
Mustafa’yı
Bizim karagözlü delikanlımızı
28 yaşında
27 kiloda
Öldürdüler
Ciğerimizi
Toprağa gömdüler
Mustafamız
Mustafalarımız bize sesleniyor
Sorun diyorlar
Hesabımızı sorun diyorlar
Genç ömürlere kefen biçenler
Adaletsizliği kendine meslek edenler
Anaların yüreğini yakanlara
Babaların ciğerini sökenlere
Bedeli ödetin diyorlar
Ey bizim yoksul halkımız
Ey bizim acısını ekmeğine katık yapmış
cefakar halkımız
Gitti bizim mustafa
Karanfille döşenen bir yola
Senin için
Benim için
Bizim için gitti
Artık vakit genç ömürlere
Verilen sözün tutulma
Vaktidir...