Halkımıza!
Yıl 1999. Yer
Ankara ULUCANLAR hapishanesi. Gecenin içinde, sabahın üçünde, ANKARA’ yı
yangınlar sardı. Cehennem zebanileri can almaya geldi. İsmet KAVAKLIOĞLU
yoldaşları ve siper yoldaşları dikildi cellatların karşısına. Kör destere ile
kestiler İSMET İN bedenini hamam da. Yok edeceklerini sandılar. Ama öldükçe
çoğalıyordu İsmetler, çoğalıyordu Mahir EMSASİZ. Aman yarabbi nasılsa bir
korkunçtu katiller için bu durum. söz vermişlerdi ağababalarına. Yollarını
dikensiz gül bahçesi yapacaklardı olmadı.
24 yıl aradan
sonra bir kez daha diyoruz ki katledenler korkaktır. Korkunun da ecele faydası
yoktur. Tarih tanıktır sınıf savaşlarında zulmedenler bir gün yenilecektir.
Tarihsel zorunluluk gereği bu sistem de yok olacaktır. Devrimcilerin görevi o
süreci kısaltmaktır.
Bizler
ULUCANLAR da şehit düşen tüm devrimcilerin tarihsel sürece katkıları karşısında
saygıyla eğiliyor anıları mücadelemizde sürecek diyoruz.
ANKARA HALK
CEPHESİ